نازنین مرادزاده؛ ملیحه لطیفی؛ سید رسول صحافی
چکیده
در این پژوهش به بررسی طول عمر، بقا و تولیدمثل کنۀ تارتن روی گیاه لوبیا تحت تأثیر بیولوگ سیدروفوریک (ترکیب القاکنندۀ مقاومت در گیاه) در شرایط آزمایشگاهی با رطوبت نسبی 10± 75 درصد، دوره نوری 16 ساعت روشنایی به 8 ساعت تاریکی و سه دمای 1±25، 1±30 و 1±35 درجه سلسیوس پرداخته شد. برای تیمار گیاهان، برای هر گلدان 2/0 میلی‌لیتر از بیولوگ ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی طول عمر، بقا و تولیدمثل کنۀ تارتن روی گیاه لوبیا تحت تأثیر بیولوگ سیدروفوریک (ترکیب القاکنندۀ مقاومت در گیاه) در شرایط آزمایشگاهی با رطوبت نسبی 10± 75 درصد، دوره نوری 16 ساعت روشنایی به 8 ساعت تاریکی و سه دمای 1±25، 1±30 و 1±35 درجه سلسیوس پرداخته شد. برای تیمار گیاهان، برای هر گلدان 2/0 میلی‌لیتر از بیولوگ سیدروفوریک در 100 میلی‌لیتر آب مقطر حل شد به خاک گلدان‌ها اضافه شد. برای آزمایش‌ها از دیسک‌های برگی گیاه لوبیا که 48 ساعت قبل از شروع آزمایش تیمار شده بودند استفاده شد. میانگین کل دوره رشدی کنه از تخم تا کنه کامل در دماهای 25، 30 و 35 درجۀ سلسیوس به ترتیب 02/0± 87/35، 05/0±45/56 و 02/0±23/30 روز به دست آمد. طول دوره‌های رشدی مختلف با افزایش دما از 25 به 30 درجۀ سلسیوس افزایش و از 30 به 35 درجۀ سلسیوس کاهش یافت. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) برای این کنه در سه دمای مذکور به ترتیب 0007/0±16/0، 0006/0±10/0 و 0007/0±18/0 روز1- بود که بین سه دما اختلاف معنی‌داری مشاهده شد. همچنین نرخ خالص تولیدمثل (R0) این کنه در سه دمای مذکور به ترتیب 72/0±25/48، 43/0±76/25 و 49/0±42/39 نتاج بود که بین سه دما اختلاف معنی‌داری مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهند که ترکیب بیولوگ سیدروفوریک در دمای 30 درجۀ سلسیوس با داشتن کمترین نرخ ذاتی افزایش جمعیت و بیشترین طول عمر بهترین تأثیر در جهت کاهش جمعیت کنه دو لکهایی داشته است.
