روشن محمدی؛ دوستمراد ظفری
چکیده
در طی مطالعه درباره بیماری ریزوکتونیایی سیب زمینی در سال 1385، از مزارع و انبارهای سیبزمینی استانهای همدان و کردستان، پنجاه جدایه با مشخصات قارچ Rhizoctonia. solani از ساقه و ریشه و هشت جدایه از سختینه های موجود در سطح غده ها جداسازی شد. بعد از رنگ آمیزی هسته و بررسی های فیزیولوژیکی، تمام جدایه های تحت مطالعه با عنوان گونۀ ...
بیشتر
در طی مطالعه درباره بیماری ریزوکتونیایی سیب زمینی در سال 1385، از مزارع و انبارهای سیبزمینی استانهای همدان و کردستان، پنجاه جدایه با مشخصات قارچ Rhizoctonia. solani از ساقه و ریشه و هشت جدایه از سختینه های موجود در سطح غده ها جداسازی شد. بعد از رنگ آمیزی هسته و بررسی های فیزیولوژیکی، تمام جدایه های تحت مطالعه با عنوان گونۀ R. solani شناسایی شدند. برای تعیین گروههای آناستوموزی جدایهها، عمل آناستوموز با جدایه های استاندارد انجام گرفت و در مجموع 56 جدایه به‌عنوان گروه آناستوموزی 3 و یک جدایه به‌عنوان گروه آناستوموزی 4 شناسایی شد و یک جدایه با هیچ‌کدام از گروههای آناستوموزی موجود در این مطالعه آناستوموز نداد. آزمایش بیماریزایی 25 جدایه، آنها را در گروه بیماریزا قرار داد. توانایی بیوکنترلی چهار گونه از جنس تریکودرما شامل Trichoderma brevicompactum، T. koningiopsis، T. andinensis و T. virens روی دو جدایه از بیمارگر (6 و 16) که در آزمایشهای بیماریزایی، شدیدترین بیماریزایی را داشتند، در شرایط آزمایشگاه مطالعه شد. نتایج نشان داد که به جز گونه T. andinensis، سایر گونه های تریکودرما بعد از متوقف کردن رشد بیمارگر شروع به پیشروی، استقرار و اسپورزایی روی پرگنه آن کردند و ضمن پیچش به اطراف ریسه ها سبب تخریب آنها شدند. تأثیر متابولیت های فرّار تمام گونه های تریکودرما در کاهش رشد جدایه های ریزوکتونیا در مقایسه با تیمار شاهد معنادار بود و در این میان گونه های T. virens، T. koningiopsis و T. brevicompactum به‌ترتیب دارای بیشترین تأثیر بودند. در بررسی تأثیر متابولیت های غیرفرّار نیز گونة T. brevicompactum رشد جدایه های ریزوکتونیا را به‌طور کامل متوقف کرد.
