روشن محمدی؛ دوستمراد ظفری
چکیده
در طی مطالعه درباره بیماری ریزوکتونیایی سیب زمینی در سال 1385، از مزارع و انبارهای سیبزمینی استانهای همدان و کردستان، پنجاه جدایه با مشخصات قارچ Rhizoctonia. solani از ساقه و ریشه و هشت جدایه از سختینه های موجود در سطح غده ها جداسازی شد. بعد از رنگ آمیزی هسته و بررسی های فیزیولوژیکی، تمام جدایه های تحت مطالعه با عنوان گونۀ ...
بیشتر
در طی مطالعه درباره بیماری ریزوکتونیایی سیب زمینی در سال 1385، از مزارع و انبارهای سیبزمینی استانهای همدان و کردستان، پنجاه جدایه با مشخصات قارچ Rhizoctonia. solani از ساقه و ریشه و هشت جدایه از سختینه های موجود در سطح غده ها جداسازی شد. بعد از رنگ آمیزی هسته و بررسی های فیزیولوژیکی، تمام جدایه های تحت مطالعه با عنوان گونۀ R. solani شناسایی شدند. برای تعیین گروههای آناستوموزی جدایه‌ها، عمل آناستوموز با جدایه های استاندارد انجام گرفت و در مجموع 56 جدایه به‌عنوان گروه آناستوموزی 3 و یک جدایه به‌عنوان گروه آناستوموزی 4 شناسایی شد و یک جدایه با هیچ‌کدام از گروههای آناستوموزی موجود در این مطالعه آناستوموز نداد. آزمایش بیماریزایی 25 جدایه، آنها را در گروه بیماری‌زا قرار داد. توانایی بیوکنترلی چهار گونه از جنس تریکودرما شامل Trichoderma brevicompactum، T. koningiopsis، T. andinensis و T. virens روی دو جدایه از بیمارگر (6 و 16) که در آزمایشهای بیماریزایی، شدیدترین بیماریزایی را داشتند، در شرایط آزمایشگاه مطالعه شد. نتایج نشان داد که به جز گونه T. andinensis، سایر گونه های تریکودرما بعد از متوقف کردن رشد بیمارگر شروع به پیشروی، استقرار و اسپورزایی روی پرگنه آن کردند و ضمن پیچش به اطراف ریسه ها سبب تخریب آنها شدند. تأثیر متابولیت های فرّار تمام گونه های تریکودرما در کاهش رشد جدایه های ریزوکتونیا در مقایسه با تیمار شاهد معنادار بود و در این میان گونه های T. virens، T. koningiopsis و T. brevicompactum به‌ترتیب دارای بیشترین تأثیر بودند. در بررسی تأثیر متابولیت های غیرفرّار نیز گونة T. brevicompactum رشد جدایه های ریزوکتونیا را به‌طور کامل متوقف کرد.
سمانه گلپایگانی؛ دوستمراد ظفری؛ غلام خداکرمیان
دوره 41، شماره 2 ، اسفند 1389، ، صفحه 283-292
چکیده
در سال‌های 1386 و 1387 از مزارع باقلا در استان لرستان از گیاهان مشکوک به پوسیدگی ریشه و طوقه باقلا، نمونه‌برداری شد و در مجموع 121 جدایه قارچ و کرومیستا جدا شد. در این بررسی مشخص شد که فراوانی قارچ Fusarium solani که موجب پوسیدگی ریشه باقلا می‌شود، از سایر جدایه‌ها بیشتر و خسارت ناشی از آن در مزارع استان زیاد است و بعد از آن بیشترین فراوانی به ...
بیشتر
در سال‌های 1386 و 1387 از مزارع باقلا در استان لرستان از گیاهان مشکوک به پوسیدگی ریشه و طوقه باقلا، نمونه‌برداری شد و در مجموع 121 جدایه قارچ و کرومیستا جدا شد. در این بررسی مشخص شد که فراوانی قارچ Fusarium solani که موجب پوسیدگی ریشه باقلا می‌شود، از سایر جدایه‌ها بیشتر و خسارت ناشی از آن در مزارع استان زیاد است و بعد از آن بیشترین فراوانی به ترتیب متعلق به گونه‌های F. oxysporum، Rhizoctonia solani، Macrophomina phaseolina و Pythium sp. بود. در بین این عوامل Macrophomina phaseolina و Pythium به عنوان عوامل پوسیدگی طوقه و ریشه باقلا برای اولین بار از ایران گزارش شدند. علاوه بر عوامل بیماری‌زای اشاره شده، 57 استرین باکتریایی نیز از فرا ریشه گیاه باقلا در مزارع یاد شده، جدا شدند و برای اثبات خاصیت آنتی بیوزی آزمایش شدند و استرین‌های بازدارنده با تشکیل هاله بازدارندگی در حضور بیمارگرها، انتخاب شدند. استرین‌های غربال شده با کمک صفات بیوشیمیایی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی شناسایی شدند. استرین‌های R10 و R14 به عنوان جنس Rhizobium و استرین‌های P42، P38، P34 و P8 به عنوان جنس Pseudomonas تشخیص داده شدند. این استرین‌ها به دو صورت خاک کاربردی و آغشته‌سازی بذور باقلا علیه عوامل بیماری‌زا به کار رفتند. نتایج نشان داد که در حالت اضافه کردن سوسپانسیون باکتری به خاک در حضور Fusarium solani، Macrophomina phaseolina و Rhizoctonia solani وزن خشک گیاه به ترتیب 1، 36/0 و 37/0 گرم بود. در حالت آغشته‌سازی بذور، گیاهانی که آلوده به Fusarium solani، Macrophomina phaseolina و Rhizoctonia solani بودند به ترتیب وزن خشکی برابر با 41/0، 43/0 و 34/0 گرم داشتند، که این نتایج حاکی از آن است که فاکتورهای رشدی در گیاه در اثر بیوکنترل روی دو جدایه Fusarium solani و Rhizoctonia solani در حالت آلوده‌سازی خاک افزایش یافت اما در مورد جدایه Macrophomina phaseolina این فاکتورها فقط در حالت آغشته‌سازی بذور بیشتر شده بود. در مجموع نتایج حاصل از این بررسی مشخص نمود که استرین‌های P42، P34، P38 و P8 باعث افزایش معنی دار وزن خشک گیاه می‌شوند.
مهدی مهرابی کوشکی؛ دوستمراد ظفری
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
در این تحقیق، تاثیر جدایه‌های مختلف تریکودرما شامل Trichoderma Virens T65، T. virens T90، T. virens T96، T. virens T122، T. brevicompactum T146، T. koningiopsis T149، T. viridecens T150، T. koningii T77 و دو محصول بیولوژیک تجاری تریکودرمین‌بی و ساب‌تیلین در تحریک رشد گیاه در قالب طرح کاملا" تصادفی به روش پوشش بذری در گلخانه بررسی شد. مایه تلقیح جدایه‌های تریکودرما به طور متوسط 107 کنیدیوم روی ...
بیشتر
در این تحقیق، تاثیر جدایه‌های مختلف تریکودرما شامل Trichoderma Virens T65، T. virens T90، T. virens T96، T. virens T122، T. brevicompactum T146، T. koningiopsis T149، T. viridecens T150، T. koningii T77 و دو محصول بیولوژیک تجاری تریکودرمین‌بی و ساب‌تیلین در تحریک رشد گیاه در قالب طرح کاملا" تصادفی به روش پوشش بذری در گلخانه بررسی شد. مایه تلقیح جدایه‌های تریکودرما به طور متوسط 107 کنیدیوم روی سطح هر بذر استفاده گردید. شاخصهای وزن خشک ریشهها و اندام هوائی جهت ارزیابی تیمارها استفاده شد. تیمارهای T90، T96، T122، T146، T149، مخلوط جدایه‌ها، تریکودرمین‌بی و ساب تیلین در سطح معنیداری باعث تحریک رشد گیاه گندم شدند و وزن خشک ریشه را به ترتیب به میزان 7/7، 2/13، 6/8، 6/9، 2/8، 7/10، 1/11 و 1/11 درصد و وزن خشک اندام هوائی را به ترتیب به میزان7/7، 3/9، 5/8، 9، 2/8، 5/9، 9/8 و 3/8 درصد نسبت به شاهد افزایش دادند. تاثیر جدایه‌های تریکودرما در افزایش رشد گیاه و توام شدن آن با اثرات آنتاگونیستی جدایه‌های تریکودرما روی عوامل بیماری‌زا شرایطی فراهم میکند تا با استفاده از این آنتاگونیست و سایر عوامل مفید در سطح اقتصادی محصولاتی سالم و عاری از باقیمانده آفتکشها تولید شود.
