زهرا داودی؛ حسین صارمی؛ مسعود احمد زاده؛ علی ملیحی پور
چکیده
گندم در معرض آلودگی به بیمارگرهای قارچی و مایکوتوکسین‌های تولیدی آنها قرار دارد. در این بین، توکسین استروژنیک زرالنون یکی از معروف‌ترین توکسین‌هایی است که توسط قارچ عامل بیماری بلایت فوزاریومی سنبله گندم (گونهFusarium graminearum) در گندم تولید می‌شود. آلوده شدن گندم و محصولات غذایی بدست آمده از آن به زرالنون و خطرات ناشی از آن برای سلامت ...
بیشتر
گندم در معرض آلودگی به بیمارگرهای قارچی و مایکوتوکسین‌های تولیدی آنها قرار دارد. در این بین، توکسین استروژنیک زرالنون یکی از معروف‌ترین توکسین‌هایی است که توسط قارچ عامل بیماری بلایت فوزاریومی سنبله گندم (گونهFusarium graminearum) در گندم تولید می‌شود. آلوده شدن گندم و محصولات غذایی بدست آمده از آن به زرالنون و خطرات ناشی از آن برای سلامت انسان و دام سبب شده است تمهیدات مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولو‌ژیکی برای کاهش میزان آلودگی به این توکسین اتخاذ شود. جدایه F. graminearum تهیه شده از کلکسیون آزمایشگاه بخش تحقیقات غلات موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر به منظور انجام این پژوهش استفاده شد. بر اساس روش کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC)، جدایه F. graminearum مورد بررسی توانایی تولید توکسین زرالنون را دارا بود. نتایج آزمایشات بیوکنترلی و کشت متقابل قارچ F. graminearum و جدایه باکتری Bacillus velezensis UTB96 نشان داد که این جدایه از باکتری منجر به کنترل رشد قارچ تا 40 درصد می‌گردد. همچنین، ترکیبات خارج سلولی بدست آمده از این جدایه باکتری توانایی کنترل قارچ را تا 5/54 درصد داشت. بعلاوه، این باکتری توانایی کاهش زرالنون تا 79 درصد را دارا بود. برعکس، جدایه باکتری Bacillus subtilis UTB1 در کاهش میزان زرالنون در شرایط آزمایشگاه در سطح یک درصد تفاوت معنی داری نشان نداد. با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق، جدایه باکتری Bacillus velezensis UTB96 توانایی کنترل قارچ عامل بلایت فوزاریومی سنبله گندم و همچنین کاهش میزان توکسین زرالنون را دارا می‌باشد، لذا می‌تواند بعنوان عامل بیوکنترل مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.
مسعود احمد زاده؛ احمدرضا شاهرخی
چکیده
باکتریBacillus subtilis به‌دلیل تشکیل اندوسپور، تحمل شرایط متغیر pH، دامنه وسیع حرارتی و تولید طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها، پتانسیل خوبی برای کنترل بیمارگرهای گیاهی دارد. در این تحقیق پتانسیل بیوکنترلی باسیلوسهای بومی در مقابل Rhizoctonia solani AG2-2، ارزیابی شد. آنتی‌بیوتیک فنجایسین استخراج شد و رابطه بین جدایههای تولیدکننده آنتی‌بیوتیک ...
بیشتر
باکتریBacillus subtilis به‌دلیل تشکیل اندوسپور، تحمل شرایط متغیر pH، دامنه وسیع حرارتی و تولید طیف وسیعی از آنتی‌بیوتیک‌ها، پتانسیل خوبی برای کنترل بیمارگرهای گیاهی دارد. در این تحقیق پتانسیل بیوکنترلی باسیلوسهای بومی در مقابل Rhizoctonia solani AG2-2، ارزیابی شد. آنتی‌بیوتیک فنجایسین استخراج شد و رابطه بین جدایههای تولیدکننده آنتی‌بیوتیک با کنترل بیماری پوسیدگی ریشه و طوقه چغندرقند در گلخانه بررسی گردید. در آزمونهای آزمایشگاهی و گلخانه‌ای از 82 جدایه منتخب Bacillus subtilis، با 2 جدایه استاندارد باکتری آنتاگونیست استفاده شد. از میان 84 جدایه، در آزمون کشت دوطرفه درون تشتک پتری، جدایه UTB1 با 3/55 درصد، بیشترین تأثیر بازدارندگی را داشت. در آزمونهای گلخانه، جدایههای UTB27، UTB65 و UTB71 بیماری را 09/60 درصد کاهش دادند(بیشترین بازدارندگی از بیماری). از میان 84 جدایه باکتریایی، تعداد 52 جدایه روی افزایش وزن تر و خشک گیاه تأثیر معنیداری داشتند. در آزمون HPTLC برای استخراج آنتی‌بیوتیک، از بین 84 جدایه باکتری، تعداد 19 جدایه، فنجایسین تولید کردند و 65 جدایه قادر به تولید نبودند. در آزمون گلخانه، تعداد 75 جدایه باکتری، بیماری را کاهش دادند که در سطح 5 درصد معنی‌دار بود و 19جدایه از آنها تولیدکننده فنجایسین بودند. شاخص تولید آتیبیوتیک به تنهایی تائیدکننده میزان کنترل در گلخانه و مزرعه نیست. جدایه باکتری بومی UTB1 نامزد خوبی برای یک عامل بیوکنترل موفق است.
روح الله شریفی؛ نسرین کاظمی؛ مسعود احمدزاده؛ کیوان بهبودی
چکیده
ترکیب‌های فرار میکروبی نقش عمده‌ای در افزایش رشد گیاه و محافظت آن در برابر بیماری‌های گیاهی دارند. در این پژوهش نقش ترکیب‌های فرار سویة Bacillus subtilis GB03 در افزایش رشد آرابیدوپسیس و القای مقاومت به بیمارگر Pseudomonas syringae pv. tomato DC3000 بررسی شد. گیاهچه‌های آرابیدوپسیس در پتری‌های دو بخشی در معرض ترکیب‌های فرار سویة آنتاگونیست قرار گرفتند. ...
بیشتر
ترکیب‌های فرار میکروبی نقش عمده‌ای در افزایش رشد گیاه و محافظت آن در برابر بیماری‌های گیاهی دارند. در این پژوهش نقش ترکیب‌های فرار سویة Bacillus subtilis GB03 در افزایش رشد آرابیدوپسیس و القای مقاومت به بیمارگر Pseudomonas syringae pv. tomato DC3000 بررسی شد. گیاهچه‌های آرابیدوپسیس در پتری‌های دو بخشی در معرض ترکیب‌های فرار سویة آنتاگونیست قرار گرفتند. ترکیب‌های فرار توانستند به‌صورت معنیداری رشد گیاه را در مقایسه با شاهد افزایش دهند. تیمار با ترکیب‌های فرار، شاخص بیماری ناشی از P. syringae pv. tomato DC3000 را از 80 به 40 درصد کاهش دادند. جمعیت بیمارگر در تیمار با باکتری آنتاگونیست بیشینه به 106×1/1 در گرم وزن تر اندام‌های هوایی رسید درحالی‌که جمعیت بیمارگر در شاهد تا 108×3/1 افزایش پیدا کرد. برای مشخص شدن مسیر پیام‌رسانی درگیر در مقاومت، بیان سه ژن PR-1، PDF1.2 و ChiB به ترتیب به‌عنوان نشانگر مسیرهای سالیسیلیک اسید، جاسمونیک اسید و اتیلن ارزیابی شد. ترکیب‌های فرار باعث افزایش سریع و قوی بیان ژن‌های PR-1 و PDF1.2 شد. بیان قوی و سریع این ژن‌ها بیانگر پرایمینگ هر دو مسیر جاسمونیک اسید و سالیسیلیک اسید است. در مجموع ترکیب‌های فرار سویة B. subtilis GB03 نه‌تنها می‌توانند رشد گیاه را به‌صورت شایان‌توجهی افزایش دهند بلکه باعث افزایش بیان ژن‌های مقاومت و درنهایت کاهش بیماری در آرابیدوپسیس نیز شدند.
سلیمان قاسمی؛ مسعود احمد زاده؛ سیاوش ترابی
چکیده
میوه‌های گوجه‌فرنگی هم در مزرعه و هم در انبار در معرض پوسیدگی‌های میکروبی پس از برداشت قرار دارند. در این پژوهش پس از جداسازی عوامل پوسیدگیگوجه‌فرنگی، دو باکتری بیوکنترل Bacillus subtilis UTB96 و Pseudomonas fluorescens UTPf68 که تولید نیمه‌انبوه آنها در بیوراکتور صنعتی با موفقیت به انجام رسیده بود، در دو حالت کشت متقابل و بررسی روی میوه‌ها، بر این بیمارگرها ...
بیشتر
میوه‌های گوجه‌فرنگی هم در مزرعه و هم در انبار در معرض پوسیدگی‌های میکروبی پس از برداشت قرار دارند. در این پژوهش پس از جداسازی عوامل پوسیدگیگوجه‌فرنگی، دو باکتری بیوکنترل Bacillus subtilis UTB96 و Pseudomonas fluorescens UTPf68 که تولید نیمه‌انبوه آنها در بیوراکتور صنعتی با موفقیت به انجام رسیده بود، در دو حالت کشت متقابل و بررسی روی میوه‌ها، بر این بیمارگرها بررسی شدند.طبق نتایج بهدستآمده از کشت متقابل، باکتری B. subtilis UTB96 توانست بهترتیب به میزان 7/68 و 7/81 درصد از رشد قارچهای Alternaria alternata و Penicillium sp. جلوگیری کند. همچنین باکتری P. fluorescens UTPf68 نیز بهترتیب به میزان 2/62 و 3/24 درصد از رشد میسلیوم قارچهای A. alternata و Penicillium sp.جلوگیری کرد. همچنین نتایج نشان داد که این باکتریها تأثیر خوبی در جلوگیری از رشد قارچ A. alternata روی گوجه‌فرنگی دارند. تا آنجا که باکتری B. subtilis UTB96 توانست 5/92 درصد از رشد قارچ A. alternataجلوگیری کند. باکتری P. fluorescens UTPF68 نیز به میزان 5/76 درصد از رشد میسلیوم قارچ A. alternata و ایجاد پوسیدگی روی گوجه‌فرنگی جلوگیری کرد. نتایج این پژوهش به همراه تحقیقات تکمیلی دربارۀ این باکتریهای مفید می‌تواند به توسعه و کاربردی شدن کنترل بیولوژیک بیماری‌های پس از برداشت کمک کند.
روح اله شریفی؛ مسعود احمد زاده؛ کیوان بهبودی؛ چونگ مین ریو
چکیده
عوامل بیوکنترل با الایسیتورهای متعددی از جمله ترکیبات فرار باعث القاء مقاومت سیستمیک در گیاهان می‌شوند. در این تحقیق نقش ترکیبات خالص شناسائی شده در پروفایل ترکیبات فرار سویه Bacillus subtilis GB03 در بازداری مستقیم از رشد یا القاء مقاومت سیستمیک علیه قارچ B. cinereaدر آرابیدوبسیس مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مقایسه با شاهد همه ترکیبات ...
بیشتر
عوامل بیوکنترل با الایسیتورهای متعددی از جمله ترکیبات فرار باعث القاء مقاومت سیستمیک در گیاهان می‌شوند. در این تحقیق نقش ترکیبات خالص شناسائی شده در پروفایل ترکیبات فرار سویه Bacillus subtilis GB03 در بازداری مستقیم از رشد یا القاء مقاومت سیستمیک علیه قارچ B. cinereaدر آرابیدوبسیس مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مقایسه با شاهد همه ترکیبات نه تنها مانع اسپورزائی قارچ نشدند بلکه به صورت معنی داری آن را افزایش دادند. بیشترین اثر در تحریک اسپورزائی با 105×7/4 و 105×4 افزایش تولید اسپور به ترتیب مربوط به دو ترکیب 3-پنتانول و متیلسالیسیلات بود. در رشد میسلیوم نیز اغلب ترکیبات باعث تحریک رشد قارچ شدند که بیشترین مقدار در مورد دو ترکیب متیلجاسمونات با 23% و متیلسالیسیلات با 24% افزایش رشد قارچ ثبت شد. جالب توجه اینکه حداقل و حداکثر تولید رنگیزه نیز به ترتیب در تیمارهای متیلجاسمونات و متیلسالیسیلات اندازهگیری شد. در آزمایش القاء مقاومت، ترکیبات 3-هیدروکسی-2-بوتانول، متیلجاسمونات، بوتاندیول، استوئین و 1-پنتانول بیشترین اثر را در کاهش بیماری روی آرابیدوبسیس دارا بودند. در حالیکه دو ترکیب متیلسالیسیلات و 3-پنتانول که به عنوان تحریک کننده مقاومت علیه بیوتروفها شناخته شدهاند تأثیر قابل توجه ای در کاهش این بیمارگر نکروتروف نداشتند. در نهایت امر کارائی ترکیبات بستگی به دُز مصرفی آنها دارد و در دُز پایین بیشتر به عنوان مولکول پیام عمل می‌کنند تا به عنوان بازدارنده از رشد قارچ بیمارگر.
