زلیخا مرادی؛ محمد سالاری؛ مهدی رمضانی؛ علی مؤمنی؛ صدیقه موسی نژاد
دوره 40، شماره 2 ، بهمن 1388
چکیده
به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ، تعداد پنج رقم برنج والدی شامل خزر، هاشمی، کادوس، فوجی و رشتی بصورت طرح دای آلل ناقص با یکدیگر تلاقی داده شدند. نتاج و والدین در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در گلخانه کشت گردیدند و صفات تعداد لکه‌های بلاست روی برگ، اندازه لکه‌های اسپورزا و درصد آلودگی سطح برگ در مقابل جدایه‌های IA-66، ...
بیشتر
به منظور تجزیه ژنتیکی مقاومت برنج به بلاست برگ، تعداد پنج رقم برنج والدی شامل خزر، هاشمی، کادوس، فوجی و رشتی بصورت طرح دای آلل ناقص با یکدیگر تلاقی داده شدند. نتاج و والدین در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در گلخانه کشت گردیدند و صفات تعداد لکه‌های بلاست روی برگ، اندازه لکه‌های اسپورزا و درصد آلودگی سطح برگ در مقابل جدایه‌های IA-66، IA-177، IA-181، IA-79 و IA-38 با استفاده از روش استاندارد بینالمللی ارزیابی بیماری بلاست برنج (S.E.S.) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در سطح احتمال 1% و 5% تفاوت معنیدار بین ژنوتیپها وجود دارد. معنیدار بودن ترکیبپذیری عمومی و خصوصی همچنین نسبت بین ترکیب پذیری عمومی و خصوصی حاکی از تاثیر همزمان اثرات افزایشی و غیر افزایشی با سهم بیشتر اثرات افزایشی ژنها میباشد. وراثتپذیری خصوصی و عمومی برای تمام صفات در حد بالایی بدست آمد. با توجه به نتایج فوق، میتوان از ارقام خزر، فوجی و کادوس که از ارقام مقاوم بوده و دارای ترکیبپذیری عمومی منفی و معنیدار میباشند، برای افزایش مقاومت به بیماری بلاست در نتاج استفاده نمود.
