هدیه شرربار؛ مهدی کاکایی؛ مرضیه صفرالهی
چکیده
کنة تارتن دونقطه‌ای یکی از مهم‌ترین آفات چندین‌خوار (پلی‌فاژ) است که هر ساله آسیب و زیان شایان توجهی روی محصولات مختلف از جمله بادمجان ایجاد می‌کند. امروزه استفادۀ تلفیقی از روش‌های مختلف کنترل کنه‌های تارتن دونقطه‌ای در قالب برنامه‌های IPM و با محوریت رقم‌های مقاوم، یکی از مناسب‌ترین راه‌ها برای کاهش کاربرد سموم شیمیایی ...
بیشتر
کنة تارتن دونقطه‌ای یکی از مهم‌ترین آفات چندین‌خوار (پلی‌فاژ) است که هر ساله آسیب و زیان شایان توجهی روی محصولات مختلف از جمله بادمجان ایجاد می‌کند. امروزه استفادۀ تلفیقی از روش‌های مختلف کنترل کنه‌های تارتن دونقطه‌ای در قالب برنامه‌های IPM و با محوریت رقم‌های مقاوم، یکی از مناسب‌ترین راه‌ها برای کاهش کاربرد سموم شیمیایی و کشاورزی ایمن به شمار می‌آید. در این پژوهش، دو سازوکار آنتی‌زنوز و تحمل یازده ژنوتیپ بادمجان در گلخانه‌ای با نوسان دمای شبانه‌روز بین 18 تا 27 درجۀ سلسیوس و در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. همچنین میزان پروتئین‌های بیان‌شده و تفاوت بیان آن‌ها در ژنوتیپ‌های مختلف با استفاده از روش SDS-PAGE و نیز ارتباط آن با شمار کنه‌های تارتن جلب‌شده در فرآیند آزمون آنتی‌زنوز ارزیابی شد. برای تشخیص همبستگی بین صفات گلخانه‌ای و داده‌های مولکولی، از آزمون مانتل استفاده شد. ژنوتیپ‌های مورد بررسی بر پایۀ همۀ صفات مورد بررسی به روش سلسله مراتبی Ward در چهار خوشۀ مقاوم (برازجان، یلدا و لیندا)، نیمه‌مقاوم (بلاک-بیوتی، لیدی و محلی زابل)، نیمه حساس (905 امامی، کیم و بلاکی) و حساس (سیاه مشهد و لیما) دسته‌بندی شدند. بنابراین، ژنوتیپ‌های برازجان، لیندا و یلدا می‌توانند به‌عنوان ژنوتیپ‌های دارای قابلیت مقاومت به کنۀ تارتن دونقطه‌ای مدنظر قرار گرفته و در آزمون‌های تکمیلی، بررسی شوند.
