سارا عفتی لاکه؛ فریدون پاداشت دهکایی؛ حسین صارمی
چکیده
پوسیدگی طوقۀ برنج از مهمترین بیماریهای این گیاه در مناطق برنجکاری است. قدکشیدگی از علائم بارز این بیماری است که در اثر تولید هورمون جیبرلین توسط بیمارگر ظاهر میشود. این تحقیق به‌منظور شناسایی مجدد گونههای بیمارگر باکانه، ترکیب جمعیتی گونهای بیمارگر، شدت بیماریزایی، تولید هورمون جیبرلین و ارتباط دو صفت اخیر با ...
بیشتر
پوسیدگی طوقۀ برنج از مهمترین بیماریهای این گیاه در مناطق برنجکاری است. قدکشیدگی از علائم بارز این بیماری است که در اثر تولید هورمون جیبرلین توسط بیمارگر ظاهر میشود. این تحقیق به‌منظور شناسایی مجدد گونههای بیمارگر باکانه، ترکیب جمعیتی گونهای بیمارگر، شدت بیماریزایی، تولید هورمون جیبرلین و ارتباط دو صفت اخیر با جمعآوری 50 نمونۀ گیاهی و سواسازی 23 جدایه از بیمارگر انجام شد. تعیین شدت بیماریزایی به روش مایهزنی ساقهی رقم گوهر در مرحلۀ گیاهچهای صورت گرفت. نتایج شناسایی جدایهها منجر به تشخیص گونههای Fusarium fujikuroi و Fusarium verticillioides به ترتیب با ترکیب جمعیتی 4/88 و 6/11 درصد شد. نتایج آزمون بیماریزایی نشان داد، مایهزنی باعث ایجاد آلودگی در تمام گیاهان میشود، هرچند جدایهها از جهت شدت بیماریزایی در میزبان متفاوت بودند. تعیین میزان جیبرلین به روشهای اسپکتروفتومتری(طیف‌سنج نوری) و HPLC نشان داد، همۀ جدایهها قادر به تولید جیبرلین میباشند ولی میزان آن در جمعیت مورد مطالعه متفاوت بود. آنالیز دادهها مشخص کرد که بین شاخص میزان تولید جیبرلین در بیمارگر و درصد افزایش ارتفاع ساقه (شدت بیماریزایی) در گیاه از لحاظ آماری ارتباط معنیداری وجود ندارد. احتمالاً حضور بیمارگر در گیاه و تأثیر قدرت بیماریزایی آن بیشتر و یا سریعتر از تأثیر جیبرلین در گیاه واقع شده است. این موضوع منجر به عدم درک رابطۀ بین میزان جیبرلین تولید و شدت بیماریزایی بیمارگر شد.
