محمد علی تاجیک قنبری؛ صغری طاهرپورکلائی؛ ولی الله بابایی زاد؛ شیده موجرلو
چکیده
باقلا (Vicia faba) یکی ازمهم‌ترین لگوم‌های دانه‌ای در گیاهان زراعی می‌باشد. بیماری لکه‌برگی آلترناریایی یکی از بیماری‌های باقلا در استان گلستان و مازندران و عامل خسارت و کاهش عملکرد در این گیاه می‌باشد. در تحقیق حاضر از مزارع باقلا آلوده به بیماری در استان‌های گلستان و مازندران نمونه‌برداری انجام شد. جدایه بدست آمده براساس خصوصیات ...
بیشتر
باقلا (Vicia faba) یکی ازمهم‌ترین لگوم‌های دانه‌ای در گیاهان زراعی می‌باشد. بیماری لکه‌برگی آلترناریایی یکی از بیماری‌های باقلا در استان گلستان و مازندران و عامل خسارت و کاهش عملکرد در این گیاه می‌باشد. در تحقیق حاضر از مزارع باقلا آلوده به بیماری در استان‌های گلستان و مازندران نمونه‌برداری انجام شد. جدایه بدست آمده براساس خصوصیات ریخت‌شناسی و مولکولی Alternaria alternata شناسایی شد. به منظور ارزیابی مقاومت نسبی نه رقم باقلا نسبت به این بیماری در شرایط گلخانه، سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) اندازه‌گیری شد. همچنین تغییرات برخی از آنزیم‌های مرتبط با مقاومت در رقم حساس و مقاوم در زمان‌های مختلف پس از آلودگی بررسی شد. نتایج نشان داد اختلاف معنی‌داری در سطح 5 درصد در نرخ حساسیت به بیماری در ارقام مختلف در مقابل A. alternata وجود دارد. رقم اوتونو با بیشترین مقدار AUDPC حساس‌ترین و ارقام زرشکی و زینامورا با کمترین مقدار، مقاوم‌ترین ارقام بودند. همچنین نتایج داده‌های فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان نشان‌دهنده اختلاف معنی‌دار در سطح یک درصد در فعالیت هر سه آنزیم پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و کاتالاز پس از وقوع بیماری می‌باشد. افزایش در مقادیر آنزیم‌ها در تعامل ناسازگار (رقم مقاوم زرشکی) در مقایسه با تعامل سازگار (رقم حساس اوتونو) بیشتر بود که نقش این آنزیم‌ها در فعال‌سازی واکنش‌های دفاعی گیاه باقلا در تعامل با بیمارگر و بروز مقاومت را نشان می‌دهد. به طور کلی نتایج نشان داد که رقم زرشکی با مقدار کم AUDPC و بیان بالای آنزیم‌های آنتی اکسیدانی از پتانسیل بالایی برای اصلاح ژنتیک در مقاومت به بیماری لکه‌برگی آلترناریایی برخوردار می‌باشد.
