محمد حسین رزاقی؛ سیامک کلانتری؛ محمد علی آقاجانی؛ علی رضا قدس‌ولی
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر مراحل مختلف فرآیند درجه‌بندی (سورتینگ) میوه‌ها بر گسترش بیماری‌های پس از برداشت پرتقال، تحقیقی در قالب دو آزمایش مستقل صورت پذیرفت. در آزمایش نخست، نمونه‌گیری از میوه‌ها در هنگام ورود به کارگاه (شاهد) و پس از پایان هر یک از مراحل شامل شستشو با غوطه‌وری در آب، شستشو با آبفشان آب گرم حاوی قارچ‌کش، واکس‌زنی، ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر مراحل مختلف فرآیند درجه‌بندی (سورتینگ) میوه‌ها بر گسترش بیماری‌های پس از برداشت پرتقال، تحقیقی در قالب دو آزمایش مستقل صورت پذیرفت. در آزمایش نخست، نمونه‌گیری از میوه‌ها در هنگام ورود به کارگاه (شاهد) و پس از پایان هر یک از مراحل شامل شستشو با غوطه‌وری در آب، شستشو با آبفشان آب گرم حاوی قارچ‌کش، واکس‌زنی، درجه‌بندی، همچنین با حذف مرحلة شستشو با آبفشان آب گرم حاوی قارچ‌کش از دو مرحلة پایانی فرآیند (واکس‌زنی، درجه‌بندی) انجام گرفت. میزان پوسیدگی میوه‌ها در سه مرحله (7، 14 و 21 روز نگهداری در اتاقک رشد با شرایط مناسب برای رشد عامل‌های پوسیدگی) ارزیابی شد. در آزمایش دوم میوه‌های شاهد و محصول نهایی فرآیند درجه‌بندی (پرتقال واکس‌خورده در دو حالت استفاده و بدون استفاده از آب‌گرم حاوی قارچ‌کش) به مدت 45 روز در سردخانه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بیماری‌های کپک سبز، کپک آبی و پوسیدگی ترش بیماری‌های شایع پرتقال است. اختلاف معنی‌دار آماری بین تیمار درجه‌بندی در دو حالت استفاده و بدون استفاده از آب‌گرم حاوی قارچ‌کش مشاهده نشد (05/0≥P). تیمار شاهد با 5/9، 3/33 و 3/33 درصد رخداد کل بیماری‌ها، به ترتیب طی مراحل ارزیابی 7، 14 و 21 روز، کمترین میزان را در بین تیمارها داشت. در آزمایش دوم نیز میزان رخداد بیماری به‌طور معنی‌داری (05/0≥P) در میوه‌های شاهد کمتر از دو تیمار دیگر بود. به‌طورکلی فرآیند درجه‌بندی، در وضعیت کنونی، موجب افزایش بیماری‌های پس از برداشت شده و آب گرم حاوی قارچ‌کش و واکس نتوانسته‌اند که میزان پوسیدگی ایجادشده در نتیجة فرآیند درجه‌بندی را کاهش دهند.
شیرین پریزاد؛ اکبر دیزجی؛ مینا کوهی حبیبی؛ غلامحسین مصاحبی محمدی؛ سیامک کلانتری؛ فاطمه ایزدپناه
چکیده
پس از نمونه‌برداری تصادفی از برگ‌ها و بنه‌های گیاه زعفران (Crocus sativus L.) از شش استان کشور در سالهای 1390 تا 1394، شمار 641 از 890 نمونه با آنتی‌بادیهای عمومی جنس پوتیویروس و همان‌طور با آنتیبادی اختصاصی ویروس موزاییک معمولی لوبیا(BCMV) در آزمون الایزا واکنش مثبت نشان داد. وزن مولکولی پروتئین پوششی (CP) چند جدایة مورد بررسی پوتیویروس ...
بیشتر
پس از نمونه‌برداری تصادفی از برگ‌ها و بنه‌های گیاه زعفران (Crocus sativus L.) از شش استان کشور در سالهای 1390 تا 1394، شمار 641 از 890 نمونه با آنتی‌بادیهای عمومی جنس پوتیویروس و همان‌طور با آنتیبادی اختصاصی ویروس موزاییک معمولی لوبیا(BCMV) در آزمون الایزا واکنش مثبت نشان داد. وزن مولکولی پروتئین پوششی (CP) چند جدایة مورد بررسی پوتیویروس زعفران با استفاده از آزمون وسترن بلات 35 کیلو دالتون محاسبه شد. پس از استخراج آر.ان.ا کل از گیاهان آلوده، سه قطعه منقطع از ژنوم (مربوط به انتهای '3 ژنوم و بخشی از نواحی CI و HC-Pro) تکثیر شد. پروتئین پوششی (CP) پوتیویروس زعفران بر پایة توالی نوکلئوتیدی بیشترین یکسانی را (74 درصد) با Ceratobium mosaic virus و Telosma mosaic virus و بر پایة توالی ترجمة اسیدآمینه‌ای بیشترین یکسانی را (8/78 درصد) با Bean common mosaic necrosis virus داشت. به‌رغم رابطة سرم‌شناختی (سرولوژیکی) بالای این پوتیویروس با BCMV و خویشاوندی تبارزایی (فیلوژنتیکی) با زیرگروه BCMV بر پایة ناحیة CP، میزان یکسانی توالی نوکلئوتیدی و ترجمه اسید آمینهای پروتئین پوششی آن کمتر از آستانة تعیین حدود و گسترة گونه در جنس پوتیویروس است. لذا به‌احتمال‌زیاد پوتیویروس آلوده‌کنندة زعفران گونة جدیدی از جنس پوتیویروس بوده که اظهارنظر قطعی مستلزم تعیین توالی کل ژنوم آن است.
پریسا شریفی نظام آباد؛ مینا کوهی حبیبی؛ اکبر دیزجی؛ سیامک کلانتری؛ معصومه رنجبر اقدم
چکیده
در سالهای 1388-1387، تعداد 154 پداژه از مراکز توزیع پداژههای گلایل در کرج جمع‌آوری و پس از کشت، بررسی بافت برگ بوتهها با آزمونDAS-ELISA حاکی از آلودگی 02/74 درصد بوتهها به ویروس موزاییک زرد لوبیا (Bean yellow mosaic virus, BYMV) بود. پس از خالصسازی بیولوژیکی و تکثیر جدایهای به نام BYMV-GPK، دامنه میزبانی آن تعیین شد. وزن مولکولی پروتئین پوششی ...
بیشتر
در سالهای 1388-1387، تعداد 154 پداژه از مراکز توزیع پداژههای گلایل در کرج جمع‌آوری و پس از کشت، بررسی بافت برگ بوتهها با آزمونDAS-ELISA حاکی از آلودگی 02/74 درصد بوتهها به ویروس موزاییک زرد لوبیا (Bean yellow mosaic virus, BYMV) بود. پس از خالصسازی بیولوژیکی و تکثیر جدایهای به نام BYMV-GPK، دامنه میزبانی آن تعیین شد. وزن مولکولی پروتئین پوششی جدایه با استفاده از روش SDS- PAGE، 34 کیلودالتون محاسبه گردید و از طریق آزمون وسترن بلات تأیید شد. بررسی حساسیت آزمونهای سرولوژیکی ایمنیسنجی اثر بافت (TPIA) وDAS-ELISA در ردیابی BYMV در بافتهای برگ و پداژهها نشان داد هر دو روش ویروس را بهآسانی در بافت برگ بوتههای گلایل آلوده ردیابی کردند اما هیچیک از این دو روش قادر به ردیابی ویروس در بافت پداژههای آلوده نبود. دو بخش انتهای ´3 و ناحیه HC-Pro ژنوم این جدایه، بهترتیب به اندازۀ 600 و 1100 جفت باز، با روش RT-PCR تکثیر گردید. در تحلیل فیلوژنتیکی براساس ترادف نوکلئوتیدی و ترجمۀ اسید آمینهای این نواحی، جدایههای مختلف ویروس تفکیک شد و جدایة GPK در کنار جدایههای گلایل یا شبدر قرار گرفت.
