بدر السادات محمودی میمند؛ روح اله صابری ریسه؛ محمد مرادی قهدریجانی؛ حسین علایی؛ امیر حسین محمدی
چکیده
بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه (گموز) ناشی از گونه‌های مختلف فیتوفترا یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پسته است که هرساله باعث از بین رفتن تعداد فراوانی از درختان بارور و غیر بارور می‌گردد. گرچه روش‌های مختلفی برای مدیریت این بیماری پیشنهاد شده ولی کنترل زیستی به‌عنوان یک روش سازگار با محیط‌زیست مورد توجه ویژه قرار گرفته است. در این پژوهش ...
بیشتر
بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه (گموز) ناشی از گونه‌های مختلف فیتوفترا یکی از مهم‌ترین بیماری‌های پسته است که هرساله باعث از بین رفتن تعداد فراوانی از درختان بارور و غیر بارور می‌گردد. گرچه روش‌های مختلفی برای مدیریت این بیماری پیشنهاد شده ولی کنترل زیستی به‌عنوان یک روش سازگار با محیط‌زیست مورد توجه ویژه قرار گرفته است. در این پژوهش تأثیر ﺿﺪﻳﺖ اﺛﺮ (آنتاگونیستی) فرمولاسیون بر پایۀ پودر تالک و سبوس گندم، پنج سویۀ باکتری Pseudomonas جداسازی شده از خاک‌های منطقههای مختلف (سویه‌های T17-4،VUPF760 ، VUPF5، VUPF506 و CHA0) روی Phytophthora drechsleri عامل پوسیدگی طوقه و ریشۀ پسته در شرایط گلخانه‌ای بررسی شد. سویه‌های VUPF760 و VUPF506 به ترتیب با 55 و 11 درصد بیشترین و کمترین تأثیر را در کاهش شدت بیماریزایی داشتند. نتیجههای حاصل از بررسی شاخصهای رشدی (ارتفاع نهال و همچنین وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه) نشاندهندۀ افزایش این شاخصها در سویۀ باکتری VUPF5 نسبت به شاهد سالم بود که به‌عنوان سویۀ برتر در این پژوهش مطرح شد.
رضا حیدریان؛ خلیل بردی فتوحی فر؛ امیرحسین محمدی؛ محمد جوان نیک خواه
چکیده
بیماری خشکیدگی سرشاخه‌های درختان پسته یک بیماری مهم در مناطق پسته‌کاری ایران محسوب می‌گردد. یکی از مهم‌ترین عوامل قارچی این بیماری، از جنس Paecilomyces است که اخیراً بر اساس مطالعات فیزیولوژیکی و فیلوژنتیکی در گونه P. formosus قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از توالی‌های نوکلئوتیدی ایدیومورف‌های تیپ آمیزشی شناخته‌شده در گونه P. ...
بیشتر
بیماری خشکیدگی سرشاخه‌های درختان پسته یک بیماری مهم در مناطق پسته‌کاری ایران محسوب می‌گردد. یکی از مهم‌ترین عوامل قارچی این بیماری، از جنس Paecilomyces است که اخیراً بر اساس مطالعات فیزیولوژیکی و فیلوژنتیکی در گونه P. formosus قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از توالی‌های نوکلئوتیدی ایدیومورف‌های تیپ آمیزشی شناخته‌شده در گونه P. variotii موجود در بانک ژن (NCBI)، تعداد چهار جفت آغازگر طراحی شدند و در تعدادی از جدایه‌های قارچ P. formosusآزمایش گردیدند و درنهایت یک جفت آغازگر شامل Mat1-1f224 و Mat1-1r224 برای تکثیر Mat1-1 و یک جفت آغازگر به نام‌های Mat1-2f165 و Mat1-2r165 برای تکثیر Mat1-2 انتخاب شدند. ایدیومورف‌های تیپ آمیزشی در 124 جدایه از گونه P. formosusکه از درخت پسته و هشت گونه دیگر شامل بنه، انار، بادام اهلی، ابریشم مصری، خرزهره، درخت گز، درختچه شوره گز، درخت تاغ و هوای باغات پسته به دست آمده بودند، نیز تکثیر شدند. درنتیجه در 50 جدایه (3/40 درصد)Mat1-1، در 59 جدایه (6/47 درصد) Mat1-2 و در 15 جدایه (1/12 درصد) نیز هر دو ایدیومورف تیپ آمیزشی تکثیر شدند. تعداد 16 جدایه از هر تیپ آمیزشی و سه جدایه که دارای هر دو ایدیومورف بودند، انتخاب شدند و روی محیط کشت PDA با حالات مختلف باهم تلاقی داده شده و در دمای 25 درجه سلسیوس و شرایط تاریکی مداوم نگهداری شدند. پس از گذشت هشت ماه، هیچ نشانه‌ای مبنی بر وقوع تولیدمثل جنسی مشاهده نشد.
بدر السادات محمودی میمند؛ روح اله صابری ریسه؛ محمد مرادی؛ حسین علایی؛ امیر حسین محمدی
چکیده
تأثیر ناهمسازی (آنتاگونیستی) سی سویۀ باکتری Pseudomonas fluorescens جداسازی‌شده از خاک‌های مناطق مختلف روی Phytophthora drechsleri عامل انگومک (گموز) پسته در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه‌ای بررسی شد. در آزمایشگاه، برای ارزیابی توان بیوکنترلی سویه‌ها از آزمون کشت متقابل و متابولیت‌های فرار استفاده شد. در آزمون کشت متقابل سویۀ T17-4 با 904/61 درصد و در آزمون ...
بیشتر
تأثیر ناهمسازی (آنتاگونیستی) سی سویۀ باکتری Pseudomonas fluorescens جداسازی‌شده از خاک‌های مناطق مختلف روی Phytophthora drechsleri عامل انگومک (گموز) پسته در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه‌ای بررسی شد. در آزمایشگاه، برای ارزیابی توان بیوکنترلی سویه‌ها از آزمون کشت متقابل و متابولیت‌های فرار استفاده شد. در آزمون کشت متقابل سویۀ T17-4 با 904/61 درصد و در آزمون متابولیت‌های فرار سویۀ VUPF760 با 87/57 سبب بیشترین میزان کاهش رشد در بیمارگر شدند. در گلخانه، سویه‌های VUPF760 و VUPF506 بهترتیب با 75/68 و 66/16 درصد بیشترین و کمترین تأثیر را در کاهش شدت بیماریزایی داشتند. در قسمت دوم آزمایش توانایی سویه‌های منتخب آزمایشگاهی به‌عنوان فعال‌کنندۀ سازوکار دفاعی گیاه پسته علیه بیماری فیتوفتورایی بررسی شد. میزان تغییرپذیری برخی ترکیب‌های دفاعی گیاهی از جمله آنزیم پراکسیداز، پلی‌فنل اکسیداز، فنیل آلانین آمونیالیاز و همچنین میزان فنل کل در روزهای 3، 6، 12 و 24 پس از مایه‌زنی اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که سویه‌های باکتری فعالیت آنزیم‌های بالا و همچنین ترکیب‌های فنلی را در نهال‌های آلودۀ تیمارشده با عامل ناهمساز (آنتاگونیست) افزایش داد که این افزایش در روز ششم پس از مایه‌زنی، به بیشترین میزان خود رسید. سویه‌های باکتری توانایی متفاوتی در روند افزایشی آنزیم پراکسیداز، پلی‌فنل اکسیداز، فنیل آلانین آمونیالیاز و همچنین میزان فنل کل داشته به‌طوری‌که سویۀ VUPF760 بیشترین و سویۀ VUPF506 کمترین تأثیر را نشان دادند.
