1دانشجوی کارشناسی ارشد گروه گیاهپزشکی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه زنجان
2استادیار گروه گیاهپزشکی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه زنجان
3استاد گروه گیاهپزشکی، دانشکدۀ علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
4استادیار گروه شیمی دارویی، دانشکدۀ داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زنجان
چکیده
ایمیداکلوپرید از جمله حشره‌کش‌های رایج برای آفات مکنده در گلخانه‌ها است و به همین دلیل اطلاع از باقی‌ماندة آن روی محصولات ضروری است. در این پژوهش تأثیر مدت زمان انبارمانی بر روند کاهش باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در میوۀ توت‌فرنگی بررسی شد. سم‌پاشی بوته‌های توت‌فرنگی با محلول ایمیداکلوپرید (SC35) با غلظت یک در هزار انجام گرفت. آماده‌سازی نمونه به روش QuEChERS انجام شد که شامل استخراج باقی‌ماندة آفت‌کش با استونیتریل و خالص‌سازی با استفاده از فاز جامد پخش‌شونده بود. برای اندازه‌گیری باقی‌ماندة ایمیداکلوپرید در نمونۀ استخراج‌شده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) مجهز به آشکارساز فرابنفش (UV) استفاده شد. حد تشخیص دستگاهی 12/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر بود و میانگین بازیابی روش 80/94 درصد محاسبه شد. داده‌ها در دو مدل کینتیکی، مرتبۀ اول و دونمایی برازش داده شد. نتایج نشان داد بهترین مدل برای توصیف روند کاهشی ایمیداکلوپرید مدل کینتیک مرتبۀ اول است. نیمه‌عمر ایمیداکلوپرید در دمای 4-5 درجۀ سلسیوس 48/10 روز محاسبه گردید. میزان باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در اولین روز پس از سم‌پاشی در این محصول 31/5 میلی‌گرم بر کیلوگرم اندازه‌گیری شد که این مقدار 62/10 برابر بیشتر از حداکثر غلظت باقی‌ماندة مجاز برای این حشره‌کش در توت‌فرنگی (5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تعیین‌شده توسط سازمان کدکس غذایی است. میزان باقی‌ماندة حشره‌کش ایمیداکلوپرید در میوۀ توت‌فرنگی پس از 20 روز انبارمانی نیز 36/3 برابر (68/1 میلی‌گرم بر کیلوگرم) حد مجاز بود. بر این اساس، اگرچه نگهداری در یخچال ماندگاری میوه را بیشتر می‌کند، اما روند کاهش باقی‌مانده بسیار کند می‌شود.
1MSc student, Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Zanjan
2Assistant Professor, Department of Plant Protection, Faculty of Agriculture, University of Zanjan
3Professor, Department of Plant Protection, College of Agricultural and Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
4Assistant Professor, Department of Medicinal Chemistry, Zanjan University of Medical Science
چکیده [English]
Imidacloprid is an insecticide commonly to control the sucking pests in greenhouses. Therefore the knowledge about its residue is necessary. In this research the effect of storage time on dissipation rate of imidacloprid residues in strawberry was studied. Imidacloprid (SC 35) was applied to strawberry plants at the rate of 1ml/l. The sample preparing was performed using the QuEchERS method including the extraction with acetonitrile and purification by Dispersive solid phase Extraction clean-up. Analysis of the residues was performed using HPLC method equipped with a UV detector. The Instrumental Detection Limit (IDL) was 0.12 μgml−1. The average recovery was 94.80%. The data were fitted to the first-order and bi-exponential kinetic models. According to the results first-order kinetics model was the best model to describe the dissipation rate of imidacloprid residues in strawberry. Half-life for degradation of imidacloprid in strawberry at 4-5 ° C was observed to be 10.48 day using the first-order kinetics model. The residue at the application day of the insecticide was 5.31 mg/kg, 10.62 fold higher than the maximum residue limit (MRL) for imidacloprid in strawberries (0.5 mg/kg) given by the Codex Alimentarius food. After 20 days, the residue (3.36 mg/kg) still was higher than the MRL. Accordingly, although refrigerated storage increases the durability of the fruit but it reduces the dissipation rate as well.
کلیدواژه‌ها [English]
high-performance liquid chromatography (HPLC), QuEChERS, Kinetic Model
مراجع
Alikhani, M., Sharifani, M., Azizi, M., S. J, Musavizadeh, S. J. & Rahimi, M. (2009). Increasing shelf life and maintaining quality of strawberry (Fragaria ananassa L.) with application of mucilage edible coating and plant
Amvrazi, E. G. (2011). Fate of Pesticide Residues on Raw Agricultural Crops after Postharvest Storage and Food Processing to Edible Portions, Pesticides - Formulations, Effects, Fate, Prof. Margarita Stoytcheva (Ed.), InTech, from: http://www.intechopen.com/books/pesticidesformulations-effects-fate/fate-of-pesticide-residues-on-raw-agricultural-crops-after-postharvest-storage-andfood-processing-t.
Anastassiades, M. (2007). prEN 15662: Determination of pesticide residues using GC-MS and/or LC-MS (/MS) following acetonitrile extraction/partitioning and cleanup by dispersive SPE - QuEChERS method. Brussels, Belgium, European Commitee for Standardization.
Aplada-Sarlis, P. G., Miliadis, G. E. & Tsiropoulos, N. G. (1999). Dissipation of teflubenzuron and triflumuron residues in field-sprayed and cold-stored pears. Journal of Agricultural andFood Chemistry, 47, 2926-2929.
Athanasopoulos, P. E. & Pappas, C. (2000). Effects of fruit acidity and storage conditions on the rate of degradation of azinphos methyl on apples and lemons. Food Chemistry, 69, 69-72.
Banerjee, K., Oulkar, D.P., Patil, S.H., Dasgupta, S. & Adsule, P.G. (2008). Degradation kinetics and safety evaluation of tetraconazole and difenoconazole residues in grape. Pest Management Science, 64, 283–289.
Banerjee, T., Banerjee, D., Roy, S., Banerjee, H. & Pal, S. (2012). A comparative study on the persistence of imidacloprid and beta-cyfluthrin in vegetables. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 89, 193–196.
Carretero, A., Cruces-Blanco, C., Perez Duran, S., & Fernandez Gutierrez, A. (2003). Determination of imidacloprid and its metabolite 6-chloronicotinic acid in greenhouse air by application of micellar electrokinetic capillary chromatography with solid-phase extraction.. Journal of Chromatography A, 1003, 189–195.
Cooper, J. & Niglli, U. (2002). Handbook of organic food safety and quality, Published by CRC Press Boca Raton Boston New York Washington, DC, 25-26.p.
Corley, J. (2003). Best practices in establishing detection and quantification limits for pesticide residues in foods. InHandbook of Residue Analytical Methods for Agrochemicals. John Wiley & Sons Ltd. pp: 59-75.
Fantke, P. & Juraske, R. (2013). Variability of Pesticide Dissipation Half-Lives in Plants. Environmental Science and Technology, 47, 3548-3562.
Dikshit, A., Pachauri, D.C. & Jindal, T. (2003). Maximum Residue Limit and Risk Assessment of Beta- Cyfluthrin and Imidacloprid on Tomato (Lycopersicon esculentum Mill). Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 70(6), 1143–1150.
Focus. 2006. Guidance document on estimating persistence and degradation kinetics from environmental fate studies on pesticides in EU registration. Report of the FOCUS work group on degradation kinetics, EC document reference Sanco/10058/2005 version 2.0, 434 p.
Fenoll, J., Ruiz, E., Hellín, P., Lacasa, A. & Flores, P. (2009). Dissipation rates of insecticides and fungicides in peppers grown in greenhouse and under cold storage conditions. Food Chemistry, 113, 727–732.
Food Standards. (2008). Codex maximum residue limits (MRL) of agriculture compounds ,
Gupta, M., Sharma, A. & Shanker, A. (2008). Dissipation of imidacloprid in Orthodox tea and its transfer from made tea to infusion. Food Chemistry, 106, 158–164.
Hassanzadeh, N., Esmaili, S. & Bahramifar, N. (2012). Dissipation of Imidacloprid in Greenhouse Cucumbers at Single and Double Dosages Spraying. Journal of AgriculturalScienceandTechnology, 14, 557-564.
Kyriakidis, N. B., Athanasopoulos, P. E., Thanos, A., Pappas, C. & Yialitaki, M. (2000). Decay of methidathion on Greek soultanina grapes during storage and on the vines. Journal of Agricultural andFood Chemistry, 48, 3095-3097.
Mohapatra, S., Ahuja, A. K., Sharma, D., Deepa, M., Prakash, G. S. & Kumar, S. (2011). Residue study of imidacloprid in grapes (Vitis vinifera L.) and soil. Quality Assurance and Safety of Crops & Foods, 3, 24-27.
Mossler, M. A. & Nesheim, O. N. (2007). Strawberry pest management strategic plan (PMSP). University of Florida Cooperative Extension Service, Institute of Food and Agricultural Sciences, EDIS.
Sharma, D. &Awashi, M. (1998). Persistence of imidacloprid in mango fruits. Horticultural Ecosystem, 4, 75-77.
Sur, R. & Stork, A. (2003). Uptake, translocation and metabolism of imidacloprid in plants. Bulletin of Insectology, 56(1), 35-40.
Talebi Jahromi, KH. (1384). Measuring in secticide imidacloprid residues in cucumber. Journal of Agricultural Sciences, 36, 1317-1323.
Tomlin, C. D. S. (2006). The Pesticide Manual, a World Compendium. British Crop Protection Council: Surry, England. pp: 598-599.
Utture, S. C., Banerjee, K., Kolekar, S. S., Dasgupta, S., Oulkar, D. P., Patil, S. H., Wagh, S. S., Adsule, P. G. & Anuse, M. A. (2012). Food safety evaluation of buprofezin, dimethoate and imidacloprid residues in pomegranate. Food Chemistry, 131, 787–795.
Validation of Analytical Procedures: Methodology, Q2B (CPMP/ICH/281/95), International Conference on Harmonisation (ICH), 1995.
ابتدای صفحه