مهدی آزادوار؛ حمیدرضا علیزاده؛ محمدرضا صفرنژاد؛ موسی نجفی نیا؛ پیرو بیانکو
چکیده
عارضۀ نوظهور زوال سریع در سال‌های اخیر سبب مرگ تعداد زیادی از درختان مرکبات با پایۀ بکرایی در جنوب استان کرمان شده است. علائم این بیماری به‌صورت پژمردگی برگ‌ها، پوسیدگی ریشه‌ها و مرگ سریع درختان مشاهده می‌شود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل بیماری مذکور انجام شد. حضور پروکاریوت‌های بیماری‌زای گیاهی با انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز ...
بیشتر
عارضۀ نوظهور زوال سریع در سال‌های اخیر سبب مرگ تعداد زیادی از درختان مرکبات با پایۀ بکرایی در جنوب استان کرمان شده است. علائم این بیماری به‌صورت پژمردگی برگ‌ها، پوسیدگی ریشه‌ها و مرگ سریع درختان مشاهده می‌شود. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل بیماری مذکور انجام شد. حضور پروکاریوت‌های بیماری‌زای گیاهی با انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز با استفاده از آغازگرهای عمومی و اختصاصی و همچنین با استفاده از سامانۀ Miseq بررسی شد. ردیابی ویروسها و ویروئیدها با استفاده از آزمونهای ELISA، RT-PCR و مایهزنی به گیاهان محک و همچنین جداسازی dsRNA از نمونههای گیاهی انجام شد. همراهی نماتد Tylenchulus semipenetrans و شبه قارچ Phytophthora nicotiana با جداسازی و ارزیابی جمعیت این بیمارگرها در ریشه و ریزوسفر درختان بیمار و مقایسه آن با درختان بدون علائم بررسی شد. درمجموع، نتایج این پژوهش نشاندهندۀ همراهی Candidatus Liberibacter asiaticus با بیماری زوال سریع درختان مرکبات با پایۀ بکرایی در جنوب استان کرمان است. بهعلاوه وجود تنشهای خشکی و دمایی و آلودگی همزمان درختان بیمار به Ca. Phytoplasma aurantifolia، شبه قارچ Phytophthora nicotiana و نماتد Tylenchulus semipenetrans میتواند منجر به تشدید بیماری و تسریع در زوال درختان شود.
سمیرا مشایخی؛ حمیدرضا علیزاده؛ امیررضا امیرمیجانی؛ خدیجه سالاری
چکیده
بیماری سفیدک داخلی خیار یکی از مهم‌ترین بیماریهای خیار در ایران و جهان است. در این پژوهش از ترکیب بتا آمینوبوتریک اسید (BABA) برای کاهش آسیب و زیان این بیماری به‌صورت غرقاب خاک و محلول‌پاشی برگ استفاده شد. برگ‌های گیاهان 24 ساعت پس از تیمار با BABA جدا و پس از مایهزنی با بیمارگر درون جعبههای پلاستیکی با شرایط رطوبتی مطلوب بیمارگر ...
بیشتر
بیماری سفیدک داخلی خیار یکی از مهم‌ترین بیماریهای خیار در ایران و جهان است. در این پژوهش از ترکیب بتا آمینوبوتریک اسید (BABA) برای کاهش آسیب و زیان این بیماری به‌صورت غرقاب خاک و محلول‌پاشی برگ استفاده شد. برگ‌های گیاهان 24 ساعت پس از تیمار با BABA جدا و پس از مایهزنی با بیمارگر درون جعبههای پلاستیکی با شرایط رطوبتی مطلوب بیمارگر قرار داده شدند. ارزیابی بیماری شش روز پس از تلقیح با بیمارگر انجام شد. نتایج نشان داد، کاربرد BABA به روش محلول‌پاشی برگ تأثیر معنی‌داری در کاهش بیماری نداشته و کاربرد خاک مصرف آن با 62 درصد کاهش بیماری همراه بوده و به لحاظ آماری با شاهد اختلاف معنی‌داری نشان داد. در مرحلۀ دوم آزمایش تأثیر این ترکیب در شرایط گلخانه علیه بیماری و تغییر در فعالیت آنزیمهای گلوکاناز، پلی فنل اکسیداز (PPO)، پراکسیداز (POX) و فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) در زمان‌های مختلف بررسی شد. نتایج نشان داد، فعالیت آنزیمها 48 ساعت پس از مایهزنی با بیمارگر به‌سرعت افزایش داشته و پس از آن فعالیت آنزیمهای گلوکاناز، PAL و POX به‌تدریج کاهش یافت. درصورتی‌که فعالیت آنزیم PPO، پس از 48 ساعت افزایش، با سرعت بیشتری کاهش پیدا کرد. این موضوع بیانگر ایجاد حالت آماده‌باش در گیاه درنتیجۀ کاربرد این ترکیب است.
سامان باقری؛ حمیدرضا علیزاده؛ مهدی آزادوار؛ امیررضا امیرمیجانی
چکیده
در سال‌های اخیر بحث امکان کنترل بیولوژیک بیمارگرهای خاک زاد موردتوجه جدی محققان قرار گرفته است که از آن جمله می‌توان به کاربرد باکتری‌های آنتاگونیست به‌ویژه باکتری‌های گروه سودومونادهای فلورسنت در کنترل بیماریهای خاکزی گیاهان اشاره کرد. بیمارگرهای Sclerotinia sclerotiorum، Pythium aphanidermatum از عامل‌های بیماری‌زای مهم گیاهان مختلف ازجمله ...
بیشتر
در سال‌های اخیر بحث امکان کنترل بیولوژیک بیمارگرهای خاک زاد موردتوجه جدی محققان قرار گرفته است که از آن جمله می‌توان به کاربرد باکتری‌های آنتاگونیست به‌ویژه باکتری‌های گروه سودومونادهای فلورسنت در کنترل بیماریهای خاکزی گیاهان اشاره کرد. بیمارگرهای Sclerotinia sclerotiorum، Pythium aphanidermatum از عامل‌های بیماری‌زای مهم گیاهان مختلف ازجمله خیار هستند. در این پژوهش 81 جدایه از ریزوسفر خیار جداسازی، خالص‌سازی و بر مبنای ویژگی‌های ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی)، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی شناسایی شدند. بررسی تأثیر آنتاگونیستی جدایه‌ها به روش کشت متقابل نشان داد که جدایههای 19C، 21B، 24A، 33B، 33C، 38A، 42D و 43C اثر بازدارندگی مؤثری علیه این بیمارگرها داشتند و ترکیب‌های فرار این جدایه‌ها به‌طور معنی‌داری از رشد پرگنة این بیمارگرها نسبت به شاهد بازدارندگی کردند. در آزمون گلخانه‌ای نیز جدایههای 19C و 24A میزان شاخص بیماری ناشی از Pythium aphanidermatum را بیش از 70درصد و میزان شاخص بیماری ناشی از Sclerotinia sclerotiorum را بیش از 60درصد در مقایسه با شاهد کاهش دادند. تولید سورفکتین، آنزیم پروتئاز و سیانید هیدروژن به‌عنوان سازوکارهای بازدارندگی در جدایههای برتر بررسی شدند. جدایههای، 19C، 24A، 33B، 33C، 38A، 42D و 43C قادر به تولید آنزیم پروتئاز، جدایة 19C قادر به تولید سورفکتین و جدایههای 33B، 33C، 38A، 42D و 43C قادر به تولید سیانید هیدروژن بودند. نتایج به‌دست‌آمده از توالی‌یابی ناحیة ژنی 16S-rDNA جدایههای مؤثر در کنترل بیمارگرها نشان داد که این جدایه‌ها با درجۀ اعتبارسنجی زیاد (100 درصد) در کنار جدایههای متعلق به جنس‌های Pseudomonas، Stenotrophomonas و Flavobacterium قرار گرفتند.
