فاطمه سلیمی؛ محمد جوان نیکخواه؛ فریدون پاداشت دهکایی؛ علیرضا علیزاده؛ حسن سلطانلو؛ ساره یوسفی راد
چکیده
به‌منظور ارزیابی پویایی قارچ Pyricularia oryzaeدر دو مرحلۀ بلاست برگی و گردن خوشه برنج، ساختار ژنتیکی جمعیت‌ها برای 142 جدایه در یک مزرعه و در سه سطح با استفاده از نشانگر مولکولی SSR و پنج ترکیب آغازگر موردبررسی قرار گرفت. جدایه‌های موردپژوهش از دو مرحلۀ بلاست برگی و بلاست گردن خوشه و در سه سطح جمع‌آوری شدند. در سطح اول جدایه‌های به‌دست‌آمده ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی پویایی قارچ Pyricularia oryzaeدر دو مرحلۀ بلاست برگی و گردن خوشه برنج، ساختار ژنتیکی جمعیت‌ها برای 142 جدایه در یک مزرعه و در سه سطح با استفاده از نشانگر مولکولی SSR و پنج ترکیب آغازگر موردبررسی قرار گرفت. جدایه‌های موردپژوهش از دو مرحلۀ بلاست برگی و بلاست گردن خوشه و در سه سطح جمع‌آوری شدند. در سطح اول جدایه‌های به‌دست‌آمده از دو مرحلۀ بلاست برگی و بلاست گردن خوشه از یک مزرعه، مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح دوم به جدایه‌های دو جمعیت برگ و گردن خوشه که از پنجه‌های یک بوته برنج به‌دست‌آمده بودند، تعلق داشتند و سطح سوم بررسی را نیز جدایه‌های سه جمعیت جداشده از سه لکۀ مجزا در سطح یک برگ از یک بوته برنج به خود اختصاص دادند. بر اساس فنوگرام تنوع ژنتیکی رسم شده، تمامی 142 جدایۀ بررسی‌شده تشابه ژنتیکی 89 تا 100درصد را نشان دادند. برآوردهای ژنتیکی در سه سطح موردبررسی به ترتیب میانگین جریان ژنی 62/57، 68/10 و 783/4 را بین جدایه‌های بررسی‌شده نشان دادند. ردیابی ایدیومورف‌های تیپ آمیزشی 142 جدایه با روش Multiplex PCR نشان داد که همۀ جدایه‌ها دارای ایدیومورف MAT1-1 هستند. این برآمدنشان‌دهندۀ عدم رخداد تولیدمثل جنسی و بیان‌کنندۀ این است که تکثیر جمعیت‌های قارچ در سطح مزارع برنج در استان گیلان فقط به صورت غیرجنسی رخ می‌دهد. تنوع ژنتیکی کم و شباهت ژنتیکی زیاد جمعیت‌های عامل بیماری بلاست برنج در استان گیلان نیز این استنتاج را تایید می‌کنند.
پرستو مطلبی؛ محمد جوان نیکخواه؛ سید محمود اخوت؛ خلیل بردی فتوحی فر
چکیده
به منظور تعیین تنوع ژنتیکی Pyricularia grisea، 35 جدایه تک اسپور بر اساس انگشت‌نگاری DNA به روش rep-PCR و شناسایی گروه‌های سازگاری رویشی در این تحقیق استفاده شدند. جدایه‌ها در سالهای 1376-1378 از خوشه‌های آلوده به بیماری بلاست مزارع برنج استان گیلان جمع‌آوری گردید. برای تعیین تنوع ژنتیکی و شناسایی دودمان‌های کلونی پراکنده در جمعیت قارچ، از دو آغازگر ...
بیشتر
به منظور تعیین تنوع ژنتیکی Pyricularia grisea، 35 جدایه تک اسپور بر اساس انگشت‌نگاری DNA به روش rep-PCR و شناسایی گروه‌های سازگاری رویشی در این تحقیق استفاده شدند. جدایه‌ها در سالهای 1376-1378 از خوشه‌های آلوده به بیماری بلاست مزارع برنج استان گیلان جمع‌آوری گردید. برای تعیین تنوع ژنتیکی و شناسایی دودمان‌های کلونی پراکنده در جمعیت قارچ، از دو آغازگر طراحی شده بر اساس توالی نوکلئوتیدهای قطعه ERIC و BOX، استفاده گردید. قطعات DNA با طولی بین 400 تا 2500 جفت باز تکثیر شدند. چهار دودمان کلونی در بین جدایه‌ها شناسایی و با حروف A، B، C و D مشخص شدند. دودمان کلونی A با فراوانی حدود 28/74% دودمان کلونی غالب را تشکیل داد. برای شناسایی گروه‌های سازگاری رویشی، جهش یافتگان nit در محیط حداقل حاوی 5% کلرات جداسازی و آزمونهای مکمل سازی جهش یافته‌های nit در تمام حالات ممکن روی محیط حداقل انجام شد. چهار گروه سازگاری رویشی VCG1، VCG2، VCG3 و VCG4 در بین جدایه‌ها تشخیص داده شد. گروه VCG3 با 14 جدایه، گروه غالب بود. در این تحقیق نشان داده شد که نتایج جدایه‌های به دست آمده از برنج که چهار گروه سازگاری رویشی تشکیل دادند، در تعیین تنوع ژنتیکی به روش مولکولی از یکدیگر با بیش از 80 % شباهت تفکیک شدند و بیشترین تعداد جدایه‌های VCG3 در دودمان کلونی A قرار داشتند. هر دو روش نشان داد که تنوع ژنتیکی کمی در درون جمعیت قارچ بر روی برنج وجود دارد.
مهری مهدیان خلیلی؛ مهدی صدروی؛ وحید خسروی
دوره 40، شماره 2 ، بهمن 1388
چکیده
بلاست، ناشی از Pyricularia grisea، مهمترین بیماری قارچی برنج در استان مازندران است. برای شناسایی جدایه‌های مقاوم به قارچ‌کش ادی‌فنفوس، 50 جدایه بیمارگر از مزارع برنج مناطق مختلف این استان جمع‌آوری شدند و میزان بازدارندگی از رشد پرگنه آنها توسط غلظت‌های 1 تا 140 قسمت در میلیون این قارچ‌کش مخلوط با محیط غذایی PDA و EC50 آن برای این جدایه‌ها در ...
بیشتر
بلاست، ناشی از Pyricularia grisea، مهمترین بیماری قارچی برنج در استان مازندران است. برای شناسایی جدایه‌های مقاوم به قارچ‌کش ادی‌فنفوس، 50 جدایه بیمارگر از مزارع برنج مناطق مختلف این استان جمع‌آوری شدند و میزان بازدارندگی از رشد پرگنه آنها توسط غلظت‌های 1 تا 140 قسمت در میلیون این قارچ‌کش مخلوط با محیط غذایی PDA و EC50 آن برای این جدایه‌ها در فواصل زمانی 5، 7 و 14 روز تعیین شد. سپس توانایی بازدارندگی از رشد پرگنه 11 جدایه نیمه مقاوم و مقاوم به ادی‌فنفوس این بیمارگر توسط قارچ‌کش تری‌سیکلازول و EC50 آن برای این جدایه‌ها نیز در فواصل زمانی فوق‌الذکر تعیین شد. آنگاه شدت بیماری حاصل از 2 جدایه مقاوم و 1 جدایه حساس به ادی‌فنفوس، همراه با استفاده از قارچ‌کش‌ها در گلخانه روی برنج رقم طارم آزمایش شدند. نتایج نشان دادند که 34% جدایه‌ها حساس، 22% نیمه حساس، 30% نیمه‌مقاوم و 14% مقاوم به قارچ‌کش ادی-فنفوس و همه جدایه‌های نیمه‌مقاوم و مقاوم به ادی‌فنفوس به تری‌سیکلازول حساس هستند. همچنین قارچ‌کش تری‌سیکلازول در آزمایش گلخانه‌ای در برابر تمام جدایه‌ها به نحو معنی-داری بیش از ادی‌فنفوس بیماری را کاهش داد. حضور جدایه‌های مقاوم به ادی فنفوس این بیمارگر در این استان، حساسیت آنها به تری سیکلازول و توانایی بهتر این قارچ‌کش در کنترل بیماری برای اولین بار گزارش می‌شوند.
